Ik geef mezelf bloot

Emoties achter woorden

Te grabbel gegooid

 

Welkom op de poëzie-website van Eric van Britsom

 

POEZIE (*)

 

Waar niemand om vraagt, wat nergens toe dient,

Ligt verzonken, verankerd gebonden, hier

in krullen en kronkels verstild op papier;

 

‘t Geschreven geduld, verwacht nog de lente,

Als de wind zich vult met ontwakende woorden,

en wolken vol klanken vervliegen ten noorden;

 

Boven gevangen, blijven kiemen in wervels hangen,

Hersenspinsels wortelen  in een web van echt en waan,

willen voeten krijgen om hun eigen weg te gaan.

 

 

HAIKU

 

Vijf lettergrepen:

Het begin van een haiku

De rest komt vanzelf

 

 

DICHTER (**)

 

Ik wil gelezen worden,

mijn ziel laten verslinden

door grijze wijzen en geile giechelgrieten,

’s avonds in de schemering,

wanneer het net nog kan.

 

Zij lezen niet wat ik geschreven heb,

en horen niet wat ik wil zeggen,

toch tilt de lust hen hogerop

en gaan hun hoofden zwellen.

 

Zij zien wat ik nooit heb ontwaard,

beleven wilde avonturen,

die mij werden bespaard.

 

Toch ga ik weer proberen,

en gooi mijn vangnet wijd

om woorden uit het leven

te strikken voor altijd.

 

(*)

(1) "Il est assez connu qu'un poème, s'il comporte une première signification, traduisible en prose, mène dans l'esprit du lecteur une seconde existence qui le définit comme poème." 

"...de même la poésie, si elle est par accident narrative et signifiante, est essentiellement une modulation de l'existence."

Maurice Merleau-Ponty, Phénoménologie de la perception, Paris, Gallimard 1945, p.176.

 

(2) "dans les poèmes, les vocables, - matériaux du Dit - ne s'effacent plus devant ce qu'ils évoquent, mais chantent de leurs pouvoirs évocateurs et de leurs façons d'évoquer,"

Emmanuel Levinas, Autrement qu'être ou au-delà de l'essence, Paris, Librairie Générale Française 2008, p. 70.

 

(3) "Poetry, whose material is language, is perhaps the most human and least worldly of the arts, the one in which the end product remains closest to the thought that inspired it."

"It is this closeness to living recollection that enables the poem to remain, to  retain its durability, outside the printed or the written page,..."

Hannah Arendt, The Human Condition, Chicago, London, The University of Chicago Press 2018, p.169.

 

(4) "Daardoor is het eigenlijke element van de poëtische uitbeelding de poëtische voorstelling en de geestelijke veraanschouwelijking zelf. En omdat dit element gemeenschappelijk is aan alle kunstvormen, is de poëzie ook in alle kunstvormen aanwezig en ontwikkelt zij zich daarin zelfstandig. De dichtkunst is de algemene kunst van de in zichzelf vrij geworden geest, die voor zijn realisatie niet meer gebonden is aan het uiterlijk zintuiglijk materiaal maar zich louter beweegt in de innerlijke ruimte en de innerlijke tijd van voorstellingen en gewaarwordingen."

Georg Wilhelm Friedrich Hegel, Over de esthetiek, vertaling: Sybrandt van Keulen, Amsterdam, Boom 1989, p. 133.

 

(**) “Nous demandons seulement un peu d’ordre pour nous proteger du chaos.”

“L’artiste rapporte du chaos des variétés qui ne constituent plus une reproduction du sensible dans l’organe, mais dressent un être du sensible, un être de la sensation, sur un plan de composition anorganique capable de redonner l’infini.”

Gilles Deleuze – Félix Guattari, Qu'est-ce que la philosophie?, Paris, Les Editions de Minuit 1991/2005, p.241 et p.243.