HEIMWEE

 

Ooit schoof een schip hier traag te water,

de ziel en ‘t zweet van ’t dorp

geklonken tot een ranke romp

van staal en zekerheid,

vol hoop en zorg voor later.

 

Maar eens mooi opgetuigd,

met vlag en wimpel op haar best gekleed,

verdween de bruid naar zeven zeeën

en is langs hier nooit weergekeerd.

 

Alleen de Schelde keer op keer,

brengt elke vloed

een stroom vol heimwee mee.