RELATIVI-TIJD

( van Einstein tot Heidegger )

 

Als alles is gezegd

gaat toch je mond nog open.

Het einde zo nabij

is net weer weggelopen.

Ontsnappen kan het niet:

de kosmos blijft gesloten.

 

Je kracht, verpakt in golven,

verdwijnt als licht

en wordt niet teruggekaatst,

maar uitgestuurd, verzonden

naar lange jaren van hiervoor

daar komt het aan: vergeten, opgeplooid.

 

Er volgt geen knal want ook

Er na is het alleen het

Nu dat blijft bestaan.