EFEMERIDE

 

Het lange trage licht

uit lage luchten

omsluiert els en wilg

met grijze nevelslierten.

 

Het kloppende hart van de zee

stuwt vruchtbaar zijn vloed

tussen dijken en oevers,

over schorren en slikken en

bij drempels van dorpen.

 

Rijen populieren

onverstoorbaar overeind,

fluisteren zacht een afscheid

naar het wuivende riet.

 

In een laatste rode gloed

versmelten land en licht

tot donkere poldergrond